Τα χιόνια εγκαταλείπουν γοργά τον ορεινό όγκο του Χελμού - ας είν' καλά οι βροχές που φέτος δε μας λησμόνησαν καθόλου - ενώ ήδη ο Ξηρόκαμπος και οι χαμηλότερες κοιλάδες ντύθηκαν τα ανοιξιάτικά τους. Στην όψη μόνο, όχι στη θερμοκρασία...
Ξεκινήσαμε προχθές την Κυριακή - γύρω στους 5º C έδειχνε το θερμόμετρο - από το χωριό και πιάσαμε το μονοπάτι από την αρχή. Βρήκαμε κορδέλες, βάλαμε κορδέλες, βγάλαμε κορδέλες, μέχρι που βγήκαμε τελικά στο οροπέδιο και φάνηκαν το Σούβαρδο από τη μια μεριά και το Βραχνί από την άλλη.
Εδώ αποφασίσαμε να πάρουμε τη διαδρομή ανάποδα, και να βγούμε στην Κακόπορτα ή Λυκόπορτα από το μονοπάτι της επιστροφής. Είναι το σημείο που διαπερνάμε το πέτρινο τείχος και βλέπουμε, για πρώτη φορά, ολόκληρο τον ορεινό όγκο του Χελμού να δεσπόζει πέρα από το οροπέδιο του Ξηρόκαμπου.
Ήδη οι εναλλαγές του τοπίου είναι αρκετές. Περάσαμε από τα έλατα σε ορεινά λιβαδάκια, από τον κάμπο της Λουκά στα βράχια του οροπεδίου και τα τελευταία χιόνια, είδαμε άνετα τη θάλασσα και το γυμνό βουνό. Σε όλη τη διαδρομή είχαμε θέα σχεδόν περιμετρικά!
Και περπατήσαμε μόνο τα 3 πρώτα χιλιόμετρα του αγώνα…
Αλέξανδρος (στις κορδέλες) & Νίκος (στις φωτογραφίες)
